بانو هی بین جانگ اوکی جونگ از خاندان ایندونگ جانک (9 نوامبر 1701 - 3 نوامبر 1659) یکی از همسران زیبا و محبوب پادشاه سوک جونگ بود. وی دختر جانگ یونگ و همسر دومش بانو یون از خاندان پاپیئونگ بود. 

جانگ اوکی جونگ در زیبایی سرآمد زنان چوسان بود و در برخی آثار تاریخی به زیبایی و جذابیت وی اشاره شده است. وی به طبقه جونگین (یا چونگین) که طبقه متوسط جامعه کره بود، تعلق داشت و خاندان وی از دیرباز پیشه مترجمی داشتند.

جانگ اوکی جونگ به عنوان یکی از کاندید های مقام ملکه، از سوی ملکه وارثه اعظم جانگ نئول و شاهزاده دونگ پیونگ به دربار معرفی شد. پس از ورود به قصر و ملاقات با پادشاه، پادشاه به دلیل علاقه ای که به وی پیدا کرده بود به او مقام سانگ-گونگ را اعطا کرد اما مادر پادشاه سوک جونگ که از حزب نورون بود دچار تشویش شد که از حزب ملکه وارثه اعظم (حزب سورون) بانو جانگ که بسیار زیبا و دلربا بود و نفوذ زیادی در شاه داشت، مقام ملکه را دریافت کند. به همین منظور بانو جانگ را تا زمان ورود ملکه اینهیون، همسر قانونی پادشاه (1683) از قصر اخراج کرد.

در سال 1686 وی عنوان سوک-وون را از پادشاه دریافت کرد و در سال 1688 پس از تولد پسرش، مقام رفیع سوک-اویی را گرفت. در همان سال ملکه اینهیون تبعید شد و وی عنوان هی-بین (هی به معنای زیبایی) را دریافت کرد و سپس به عنوان ملکه به دربار و مردم معرفی شد. و این سرآغاز اختلافی خونین میان حزب نورون و سورون بود که در تاریخ با نام گیشا هوان گوک یاد می شود.

پادشاه سوک جونگ مایل بود که پسر بانو جانگ را (شاهزاده گیونگ جونگ) ولیعهد خویش معرفی کند اما این امر مورد قبول دربار و مردم نبود چرا که مادر این شاهزاده همسر رسمی و قانونی پادشاه نبود. بنابر این ملکه اینهیون تصمیم گرفت فرزند بانو هی بین را به عنوان فرزند خویش معرفی کند و او را از بانو جانگ بگیرد. از آن جا که ملکه اینهیون بسیار جوان بود و تنها 21 سال داشت به دلیل دسیسه های حزب سورون و بانو جانگ توسط دربار از مقام خود نزول کرد و از قصر تبعید شد. این واقعه نه تنها سبب تبعید ملکه شد بلکه به یک پاکسازی حزب نورون منجر شد که طی آن بسیاری از وزرای حزب نورون تبعید و تعدادی با سم به قتل رسیدند و رئیس حزب نورون سئو-این نیز به قتل رسید و پس از او پدر ملکه اینهیون تبعید و به مرگ محکوم شد.

سپس بانو هی بین در دربار به عنوان کاندیدای مقام ملکه معرفی شد که با حمایت پادشاه سوک جونگ و حزب سورون به پیروزی رسید.

در سال 1694 بانو هی بین علاقه و حمایت پادشاه را در نتیجه اقدامات حزب سورون و خانواده اش که برای کسب قدرت بیشتر صورت می گرفت از دست داد از سویی دیگر پادشاه به بانو چوی که از حزب نورون و حامی ملکه بود علاقه مند شده بود.

پادشاه سوک جونگ اقداماتی را به منظور خلع بانو جانگ هی بین آغاز کرد که طی آن ابتدا برادر ملکه و رئیس حزب سورون را تبعید کرد سپس با ملکه اینهیون ارتباط برقرار کرد و وی را به کاخی کوچک در آندونگ که به کاخ توت معروف بود، منتقل کرد.

ملکه جانگ به مقام هی بین تنزل یافت و ملکه اینهیون به جایگاه خویش بازگشت. در سال 1701 ملکه اینهیون از یک بیماری ناشناخته در گذشت که بعد ها این اتهام به بانو هی بین وارد شد که به کمک جادوگری، علیه ملکه اینهیون به جادوی سیاه متوسل شده است و باعث مرگ وی شده است.

حزب سورون خواهان عفو بانو جانگ بودند که پادشاه خشمگین از وقایع دستور اعدام خاندان بانو جانگ از جمله مادر و برادر وی را صادر کرد. رئیس حزب سورون نیز خواهان عفو بانو جانگ شد اما پادشاه در پاسخ به وی گفت اقدامات بانو جانگ و حزب سورون سبب مرگ 1700 نفر شده است و این قابل بخشش نیست.

پادشاه در بیست و هفتمین سال سلطنت خود دستوری را صادر می کند که طی آن هیچ یک از بانوان دارای رتبه بین نتوانند عنوان ملکه را دریافت کنند. جانگ هی بین در 9 نوامبر 1701  زمانی که 42 سال داشت به مرگ با خوردن سم محکوم می شود و حکم بلافاصله به اجرا گذاشته می شود.

برخی تصور می کنن جانگ هی بین قربانی مبارزات سیاسی حزب نورون و سورو ن بوده است. با این وجود به وی پس از مرگش به عنوان مادر ولیعهد، مقام بانو اوکی-سان بزرگ از خاندان جانگ اعطا شد.

بانو هی بین صاحب دو فرزند از پادشاه سوک جونگ بود:

ولیعهد یی یون که بعد ها به عنوان گونگ جونگ به سلطنت رسید

شاهزاده یی سئونگ سو که زندگی وی مورد مناقشه تاریخ دانان است.



منابع:

خاطرات بانو های یونگ ص 246

the memoirs of lady hyegyong pag.246

کتاب آسیای شرقی: فرهنگ، جامعه و تاریخ سیاسی جلد سوم ص 255

Book East Asia: A Cultural, Social, and Political History, 3rd pag. 255

کتاب تاریخ کره ص 160

https://archive.org/stream/historyofkorea02hulbuoft#page/160/mode/2up